Rozdział III: Czekanie.../ HOF'13

Wiem wiem, że dawno nie pisałam, no ale byłam na… HEINEKEN OPEN’ER FESTIWAL 2013! Serio, to był chyba jeden z najlepszych tygodni w moim życiu! Poznałam tyyyylu fajnych ludzi, spotkałam też wiele ludzi z Lublina, których z rok lub więcej nie widziałam, przeżyłam naprawdę wspaniałe chwile, które mam nadzieję, że będę pamiętać baaardzo długo, no i co najważniejsze – uczestniczyłam w koncertach zespołów, które uwielbiam!

Wszystko zaczęło się w poniedziałek (1.07):

Około 11 rano wyjechałam razem z tatą z Lublina do Warszawy. Tam spotkałam się z siostrą i jej przyjaciółkami, z którymi wspólnie we wtorek wyjechałam do Gdańska. Oczywiście ten dzień nie minął bez żadnych przygód, no bo np. zapomniałam biletu na festiwal (!). Ale na szczęście moja przyjaciółka, która dopiero we wtorek wyjeżdżała z Lublina przywiozła mi go i już w środę razem z resztą znajomych mogłam uczestniczyć w koncertach, m.in. zespołu Alt-J! Przyznam, że przed Opener’em znałam tylko jedną piosenkę, ale po tamtym wieczorze ściągnęłam już całą płytę! Byli rewelacyjni! Stałam pod sceną, więc nie mam na co narzekać! A w czwartek wyczekiwani ARCTIC MONKEYS! Prawie umarłam na ich koncercie, serio! Tłum tak szalał, że sztuką było się nie przewrócić! Byłam bardzo blisko sceny, więc trudno było ustać na nogach! Na szczęście ludzie wokół mnie byli tacy kochani i gdy tylko zachwiałam się, od razu podnosili mnie! Mimo to nie wytrzymałam całego koncertu w tym tłumie, bo byłam cała mokra, normalnie jakbym wyszła spod prysznica, więc po jakichś 30 min przetransportowałam się w jakieś luźniejsze miejsce, z którego również wszystko dobrze widziałam, ale mogłam się spokojnie poruszać. No i piątek – weekendu początek ( chociaż ten weekend trwał już od poniedziałku!). Koncert HEY i Disclosure! Dzień równie świetny, co pozostałe! Jedyny minus to to, że oba te koncerty były w tent stagu… Czyli morze ludzi, gorąco jak w tropikach i kałuże potu. No ale dałam radę! Po piątku przyszłą sobota, czyli ostatni dzień festiwalu, ale za to z jakim finałem – koncert Kings of Leon!!! Nie rozczarowali mnie! Zagrali moje ulubione piosenki (Sex on fire, Use somebody, Radoactive). Podczas tego koncertu tłum znowu szalał, a ja znowu kręciłam się gdzieś koło sceny. Miałam na sobie trampki, które były dość lekko zawiązane, więc jak wszyscy zaczęliśmy skakać one automatycznie mi się rozwiązały, a ja nie mogłam się schylić, żeby to poprawić. Tragedia! Przez cały koncert musiałam przytrzymywać buty palcami, żeby ich nie zgubić, no ale to nie przeszkodziło mi w świetnej zabawie!

Ten tydzień był naprawdę zakręcony! No ale musiał się niestety skończyć :(((( W poniedziałek po poranku spędzonym na plaży wróciłam pociągiem z przesiadką w Wawie do Lublina. Znowu nie mogło się obyć bez przygód. Okazało się, że ten pociąg, którym miałam dojechać do Lublina jechał do Kijowa. Gdy przyjechał na stację wydał mi się trochę dziwny, bo połowa niego była czerwona, a połowa niebieska. Miałam miejsce w wagonie 12, więc szukałam takiej liczby na drzwiach pociągu, ale nic nie zauważyłam. Jak to zawsze się robi, jak nie wiadomo co robić, poszłam za tłumem. Spytałam się pani konduktor, który to wagon 12, a ona mi odpowiedziała po ukraińsku/ rosyjsku, że nie wie ( przynajmniej tak mi się wydaje). Za chwilę pokazałam jej bilet i na szczęście okazało się, że jest też część polska w tym pociągu! (wtedy się też dowiedziałam dlaczego ten pociąg był podzielony na dwa kolory…) Razem z moją ciężką walizką udałam się w stronę wagonów polskich i wsiadłam (udało się!). Gdy znalazłam moje miejsce, okazała się, że ktoś tam siedzi… Grzecznie się zapytałam, czy na pewno ma miejsce nr 52, a on mi pokazał swój bilet i wiecie co tam było??? Że tak ma to miejsce, ale w wagonie nr 13… Więc znowu z tą ciężką walizką, cała spocona, zaczęłam szukać mojego miejsce, ale już w innym wagonie. Gdy dotarłam do mojego przedziału zaczęłam się zastanawiać jak włożę tę torbę na górną półkę… Na szczęście chłopak, który siedział obok mnie bez pytania wziął moją walizkę i włożył ją na górę (chyba ulitował się nade mną jak zobaczył jak bardzo jestem zmęczona lub po prostu był miły). Przed 19 byłam wreszcie w Lublinie :))))

A co do moich spraw z wymianą, to za wiele się nie zmieniło… Dalej nie mam formularzu DS.-2019 (…), ale dostałam numerki, które potrzebne są mi do wypełnienia papierków do wizy (J). 23 lipca idę do biura podróży, żeby razem z panią wypełnić formularz i umówić się na spotkanie do ambasady (jest jakiś progres :)). Mam nadzieję, że wyrobię się ze wszystkimi formalnościami do 17 sierpnia.

Moja host rodzina do tej pory się do mnie nie odezwała… Chyba napiszę do nich kolejnego maila…

Jest też dobra wiadomość! Amerykanka, która będzie mieszkać u mnie przylatuje do Polski 15 sierpnia! Strasznie się cieszę, bo będę mogła ją poznać! 16 sierpnia mam zamiar zaprosić do mnie przyjaciół, żeby się z nimi pożegnać i przedstawić im moją host siostrę! Nie mogę się doczekać!

A tymczasem żegnam się na 2 tygodnie, bo za jakieś 4 godziny wyjeżdżam do Bułgarii!

Wrzucam też kilka fotek z OPEN’ERa!

Im yours and the question is: R U mine??? - koncert Arctic Monkeys!

Kings of Leon <3

Disclosure - rewelacja!

Disclosure!

@badgarlriri - wcale nie była taka bad,  koncert kiepski, jakbym nie miała go w dodatku do karnetu, to bym mocno żałowała wydanych pieniędzy... ;/

Arabia Saudyjska na dworcu w Gdyni

No generalnie to fajnie fajnie było!

Ulczix